A Bad Moms Christmas

A Bad Moms Christmas is het vervolg op de film Bad Moms van vorig jaar. Deze film is net zoals het eerste deel geregisseerd en geschreven door het duo Jon Lucas en Scott Moore.

In deze nieuwe film bereiden de drie moeders Amy (Mila Kunis), Kiki (Kristen Bell) en Carla (Kathryn Hahn) zich en hun gezinnen voor op Kerstmis. Alle drie proberen ze er weer een perfecte feestdag van te maken.

De moeders met een kerstboom.

De moeders lijken nu wat meer controle te hebben over hun gezinnen, waardoor het dit jaar allemaal makkelijker lijkt te gaan. Helaas krijgen de moeders ieder onverwachts bezoek, want hun eigen moeders komen langs om kerst met hun en hun gezinnen te vieren.  Alle grootmoeders willen zich een beetje bemoeien met het kerstfeest van hun dochters, zo komt de stress al snel terug bij de dochters. Gezamenlijk bespreken de bevriende moeders hun problemen
Uiteindelijk leren de moeders dat ze het er het beste van moeten zien te maken en dar ze hun moeders niet meer de baas moeten laten spelen over hoe ze de kerst in hun eigen huis vieren. Zo begaan de moeders de lastige taak om tegen hun eigen moeders in te gaan, maar zo leren ze wel dat ze eigenlijk een diepere band met hun moeders hebben dan dat ze eerst dachten.

Ondanks dat dit vervolg een beetje gehaast aanvoelt en het niet zo goed en komisch is zoals het eerste deel valt er nog wel van deze nieuwe film te genieten. Door de film rond kerst af te spelen, hebben ze een goede rede gevonden voor het maken van dit vervolg. De komedie in deze film is net zoals in het eerst leuk voor zowel mannen als vrouwen, maar bij dit tweede deel hebben ze wel iets meer in gespeeld op de vrouwelijke komedie kant. Dit komt omdat de komedie veel komt van de moeders en de grootmoeders.  De komedie vindt vooral plaats tussen de vriendschappelijke relatie van de groepen grootmoeder en moeders, maar ook van de relaties tussen de grootmoeders en hun dochters. Christine Baranski levert haast de leukste komedie als Amy haar moeder die als luxe vrouw graag de touwtjes in handen heeft en niet gediend is van tegenspraak.

De schuine humor in de film
gaat wat te ver.

Er zit ook meer schuine humor in deze film dan het eerste deel had. De schuine humor kan de film wel wat ongeschikt maken voor te jonger kijker van net twaalf of er boven. Gelukkig wordt de meeste schuine humor wel zo verteld dat de meeste jonge kijkers de grap niet zullen begrijpen. De schuine humor kan voor de mannelijke kijker ook wel wat ongemakkelijk over komen. Zo is de film uiteindelijk leuker om met vriendinnen te zien dan met je partner.

De film speelt ook deels in op het aspect waar kinderen op een dag tegen hun ouders in moeten gaan. Deze film toont realistisch dat dit voor sommigen geen gemakkelijk iets is om te doen. Zo heeft de film ook een licht dramatisch tintje.

Het acteerwerk is weer net zo goed als het in het eerste deel was. Mila Kunis, Kristen Bell en Kathryn Hahn leveren alle drie goed komisch werk. De drie komen leuk en realistisch over als echte vriendinnen die elkaar door zware tijden zien te helpen. De drie spelen ook goed tegenover de drie actrices die hun moeders spelen. Christine Baranski, Susan Sarandon en Cheryl Hines leveren net zulk goed acteerwerk als hun jongere tegenspelers. Ook hun zorgen voor leuke komedie in de film, maar dan meer komedie die wat leuker is voor oudere kijkers.

Ik geef de film als cijfer een:

Wonder

Wonder is een nieuwe familie drama film geregisseerd en deels geschreven door Stephen Chbosky, de regisseur van de film The Perks of Being a Wallflower. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijver R.J. Palacio.

Augie.

De film gaat over de jonge August 'Augie' Pullman (Jacob Tremblay). Auggie is geboren met een gezichtsafwijking. Zijn vader Nate (Owen Wilson) en moeder Isabel (Julia Roberts) hebben geprobeerd Auggie zo voorzichtig mogelijk op te voeden met zo min mogelijk contact met de buitenwereld, omdat ze bang zijn dat Auggie moeilijk geaccepteerd gaat worden. Hierom heeft Auggie alleen thuisscholing gehad van zijn moeder, maar de drie zijn het er nu over eens dat Auggie het maar eens moet gaan proberen op een reguliere school waar hij in groep vijf terechtkomt.

Auggie wordt naar school
gebracht samen met zijn gezin.

Auggie weet dat zijn nieuwe medeleerlingen hem vanwege zijn uiterlijk niet snel zullen accepteren. Ondanks dat Auggie in het begin door de meeste vreemd wordt aangekeken, lijkt alles na een tijdje op een gewone manier te verlopen. Jammer genoeg wordt Auggie na een tijde al snel het doelwit van de populaire rijke kinderen, die hem beginnen te pesten met zijn uiterlijk door hem bijvoorbeeld met misvormde filmpersonages te vergelijken. Auggie weet in het begin zich niks aan te trekken van de pesterijen, maar wanneer hij doorkrijgt dat hij er helemaal alleen voor staat, begint hij het steeds minder leuk te vinden om naar de reguliere school te gaan. Auggie informeert zijn ouders en de leraren over de situatie, maar zonder echt bewijs kunnen ze jammer genoeg weinig doen om Auggie echt te helpen.

Auggie moet nu eigenhandig een manier zien te vinden op de pestkoppen de baas te worden. Auggie probeert zijn positieve kant zoals zijn intelligentie te gebruiken om vrienden mee te maken. Wanneer dit na een tijdje lukt, moet Auggie nu voorzichtig kiezen wie hij toevertrouwd in zijn leven, want sommige willen alleen maar gebruik maken van zijn intelligentie. Auggie leert zo dat de uiterlijk van mensen ook niet alles is en het eigenlijk gaat om wie iemand echt van binnen is. Auggie moet daarom mensen eerst goed leren kennen en zien hoe ze werkelijk in elkaar zitten voordat hij ze echt kan vertrouwen.

In de film Perk of Being a Wallflower speelde Stephen Chbosky goed in op mensen en dan vooral jongeren, die wat meer verlegen zijn of liever op de achtergrond blijven staan. Met die film komt hij op voor zulke mensen en laat hij goed zien wat voor voordelen zulke mensen hebben en brengen in de wereld. Met deze film speelt hij in op de mensengroep die misvormt zijn of zichzelf lelijk vinden en laat zien wat de positieve kanten van zulke mensen zijn en wat voor positieve dingen ze de wereld kunnen brengen. De echte lelijke kant van de mens komt namelijk van binnen van hoe mensen zijn en wat ze doen. Zo is deze film leuk en informatief voor jong en oud, want uiterlijk speelt bij de meeste mensen wel een grote rol in hun leven. Het is namelijk iets wat je leven ook erg kan beïnvloeden door bijvoorbeeld de laatste modetrends te volgen in plaats van gewoon dragen wat jezelf leuk vindt.

De film laat ook de negatieve kanten van de mens zien, wat vooral bij jongeren worden kinderen die een ander uiterlijk hebben dan de rest eerder het slachtoffer om gepest te worden. Dit gebeurd dan door pestkoppen, die iemand alleen op zijn uiterlijk beoordelen zonder dat ze de persoon echt leren kennen. Zo laat de film goed zien hoe verschrikkelijk pesten kan zijn en dan vooral onder de jongeren, terwijl de pestkoppen dit meestal alleen maar doen om zichzelf beter te voelen. Eigenlijk laat dit juist zien dat de pestkoppen erg onzeker over zichzelf zijn en daarom snel een pestslachtoffer zoeken om hun eigen onzekerheid te vergeten.

De film wordt ook op een mooie manier verteld, want je krijgt niet alleen het verhaal te zien uit de ogen van de hoofdpersonage, maar ook van andere personages. Zo wordt het verhaal uit verschillende hoeken goed en emotioneel onderbouwd.

Het acteerwerk in de film is erg goed. Jacob Tremblay is vooral bekend van zijn Oscar winnende rol in de film Room, maar in deze film toont hij weer wat voor een goede acteur hij is. De gehele film is hij te zien met de make-up effecten waardoor hij misvormd in de film overkomt, maar ondanks dat toont hij goed en realistisch werk in de film. Hij zou het best verdienen om weer wat filmprijzen voor deze rol te krijgen. Dit is ook een van Julia Roberts haar best acteerwerk van de laatste tijd. Owen Wilson levert ook goed acteerwerk. Het is best bijzonder om hem een keer in een drama te zien acteren, want hij is bij de meeste mensen meer bekend als een komische acteur. 

Ik geef de film als cijfer een:

Thank You for Your Service

Thank You for Your Service is een nieuwe oorlogsdrama geregisseerd en geschreven door Jason Hall. Dit is pas de eerste film die hij heeft geregisseerd. De film is verder gebaseerd op het waargebeurde verhaal uit het gelijknamige boek van schrijver David Finkel.

De film speelt zich af rond het jaar 2007 en gaat over drie Amerikaanse militairen die terugkomen van hun oorlogsmissie in Irak. De drie bevriende militairen Adam (Miles Teller), Billy (Joe Cole) en Solo (Beulah Koale) proberen nu weer het normale leven op te pakken, maar dit is na hun belevenissen in Irak niet zo gemakkelijk.

De drie militaire vrienden.

Alle drie hebben ze namelijk last van een oorlogstrauma, alleen zijn ze te koppig om dit toe te geven aan elkaar en hun geliefde. Zo vormen ze langzamerhand een bedreiging voor de mensen om hun heen  De drie moeten nu hulp zien te vinden, voordat ze zichzelf of hun geliefde wat aandoen.

Dit is een goede en realistische vertelling van een verhaal over soldaten die terugkomen van hun militaire missie. Het kan alleen als je bekend bent met zulke verhalen bekend overkomen. Jason Hall is ook een van de schrijvers van de film American Sniper. In deze film wordt een soort gelijk verhaal verteld als in deze film, maar alleen dan op een betere manier.  Dit komt omdat je als kijker in deze film niet duidelijk de achtergrond van de drie militairen krijgt te zien, want ze worden alleen door de personages in woorden verteld. Om dit beter over te brengen bij de kijkers hadden ze deze verhalen beter in een soort flashback kunnen tonen  in de film. Om het verhaal ook duidelijker over te brengen bij de kijkers hadden ze er beter voor kunnen kiezen om de film over slechts een van de drie militairen te laten gaan. Doordat ze ervoor gekozen hebben de oorlogstrauma's van drie verschillende personages in de film te stoppen, kan de film soms wat vol aanvoelen. De drie militairen hebben ook ieder een ander soort trauma en doordat door elkaar te vertellen, kan het soms moeilijk zijn om de film duidelijk te blijven volgen. Als de film simpel weg gewoon over een militair ging met een oorlogstrauma dan zou de film wat duidelijke zijn geweest.

De film wordt verder wel geloofwaardig verteld, want je kunt goed terug zien dat de ex-militairen alle drie moeite hebben om het gewone leven weer op te pakken. Ze hebben bijvoorbeeld moeite met slapen of moeten bij harde geluiden weer terugdenken aan hun oorlogstijden. Wat ook goed helpt met het realistisch overbrengen van de trauma's zijn de banden van de militairen die ze met elkaar en hun geliefden hebben. Ze brengen hun geliefde bijvoorbeeld in gevaar door zich onrustig en soms wat agressief in huis te gedragen. Er is in de film wel goed op de details gelet, want de personages hebben mobile telefoons en auto’s die ze rond het jaar 2007 ook hadden.    

Het acteerwerk in de film helpt ook goed mee met het realistisch overbrengen van het verhaal. De drie acteurs die de hoofdrollen spelen komen namelijk echt over alsof ze hun problemen proberen achter te houden en gewoon hun leven weer proberen op te pakken. De castleden die hun families spelen, spelen de rollen ook realistisch waar ze in het begin vriendelijk en een beetjes bezorgd overkomen en later in de film echt angst laten zien, omdat ze niet weten wat de getraumatiseerd ex-militairen van plan zijn.

Ik geef de film als cijfer een:

Suburbicon

Suburbicon is een nieuwe misdaad drama komedie geregisseerd en deels geschreven en geproduceerd door George Clooney, de regisseur van Good Night, and Good Luck en The Monuments Men.

Suburbicon is een voorstadje in Amerika waar de inwoners allemaal op eenzelfde soort manier leven. Zo is het stadje overal netjes en kennen en respecteren alle inwoners elkaar. Alleen het nieuwe gezin de familie Mayers dat net in Suburbicon is komen wonen, wordt door de rest niet zo geaccepteerd omdat het een Afro-Amerikaans gezin is. 

De familie Lodge 

De film gaat verder over de familie Lodge met vader Gardner (Matt Damon), moeder Rose (Julianna Moore) en hun zoon Nicky (Noah Jupe). Wanneer op een dag twee criminelen hun huis binnendringen en de familie gegijzeld houden, komt Rose om het leven. Deze gehele gebeurtenis en de gevolgen ervan zijn voor Nicky echt een schokkende levenswending geworden. Vreemd genoeg lijkt zijn vader nergens last van te hebben. Nicky zijn tante de tweelingzus van zijn moeder Margaret komt ook bij ze in huis wonen, maar ze lijkt er ook geen echte problemen mee te hebben dat ze haar zus is verloren. Nicky vindt de situatie maar verdacht en probeert te onderzoeken wat er allemaal aan de hand is, maar als kind wordt hij door de volwassen moeilijk serieus genomen. De meeste burgers van Suburbicon hebben ook geen tijd voor hem, want ze zijn bezig om de familie Mayers uit de stad te krijgen. Nicky moet nu eigenhandig de waarheid over zijn moeders dood boven water zien te krijgen en dit bij de politie zien over te brengen. 

Deze film is geschreven door: George Clooney, Grant Heslov en de Coen broers. Het valt terug te zien dat de film door meerdere verschillende mensen is geschreven, omdat het overkomt alsof er twee verschillende verhalen worden verteld in de film. Zo heb je het verhaal over de moordmysterie van Nicky zijn moeder en op de achtergrond het verhaal van de familie Mayers die door de rest van de buurt gediscrimineerd worden totdat ze bereidt zijn Suburbicon te verlaten. Zo wordt het verhaal al snel wat onduidelijk en langdradig om te volgen. George Clooney staat er ook om bekend dat zijn geregisseerde films wat traag van gang komen en het verhaal verder ook op een langzame toon vertelt wordt. Als je bij deze film dan goed op blijft letten, bestaat er en kans dat je begint voor te lopen op het verhaal, omdat het best snel voorspelbaar wordt. Zo weet je als kijker al wat er staat te gebeuren voordat je het ook echt zelf terug ziet in de film, waardoor de film voorspelbaar en langdradig over kan komen. Voor een beter verhaal hadden ze beter gewoon één echt verhaal in de film kunnen introduceren en het extra verhaal weg moeten laten.

Dramatisch moment in de film op
een komische manier gefilmd. 

 Het komt ook over alsof ze niet wisten wat ze soms met de film moesten doen. Het ene moment komt de film namelijk over als een komedie en het volgende moment weer als een drama. Het drama aspect komt dan van het verhaal of de gebeurtenis van de scene. Terwijl de meeste scenes wel op een komische manier zijn gefilmd. Ondanks de komische manier waarop de film vaak in beeld wordt gebracht, is de gehele film verder wel mooi gefilmd. De filmset en de kostuums van de cast komen ook mooi en passend over in de film.

Het acteerwerk in de film is ook wel goed, maar de meeste personages die de cast spelen houden informatie verborgen en zo komen ze soms wat vaag of onduidelijk over. Het beste acteerwerk komt van Oscar Isaac die een kleine komische rol in de film speelt. Als ze zijn personages eerder in de film gebracht hadden zou de film een stuk vermakelijker zijn geweest. Noah Jupe levert voor zijn leeftijd ook wel goed acteerwerk. Als hij zo door blijft gaan kan hij doorgroeien tot een goede acteur in de filmwereld.

Ik geef de film als cijfer een:

Justice League

Justice League is een nieuwe actie superheldenfilm uit de DC film serie. De film is geregisseerd en deels geschreven door Zack Snyder, die ook twee andere DC films: Man of Steel en Batman v Superman: Dawn of Justice heeft geregisseerd. 
In de film leert Bruce Wayne (Ben Affleck) dat hij zich moet voorbereiden op een invasie van leger onbekende wezens. Samen met Diana Prince (Gal Gadot moet hij een team van Metahumans samenstellen om de aarde te beschermen. Hiervoor moeten ze eerst de kandidaten overhalen en informeren over de gevaren die eraan staan te komen. Terwijl ze hiermee bezig zijn is de invasie al begonnen op andere locaties. Een wezen onder de naam Steppenwolf (stem van Ciarán Hinds) zoekt drie verschillende kubussen waarmee hij een ultieme kracht mee kan bemachtigen. Wanneer de andere Metahumans Steppenwolf aanschouwen, geloven ze wat voor dreiging eraan zit te komen en gaan ze akkoord om Bruce en Diana te helpen. Gezamenlijk vormen de vijf helden nu een team en proberen ze Steppenwolf te stoppen voor hij de ultieme kracht vrij kan laten.

De vijf helden samen.

Dit is een bijzondere film, omdat dit de eerste echte versie is van een Justice League film. Fans zaten hier al jaren op te wachten en nu is hij eindelijk hier. Voor de fans die zaten te wachten op de film is deze film erg vermakelijk, maar helaas had het wel beter gekund. De film heeft namelijk helaas wel een aantal minpunten. Deze minpunten komen vooral doordat regisseur Zack Snyder gedurende het maken van deze film zijn dochter is verloren en zich daardoor terug getrokken heeft bij het maken van de film. Joss Whedon de man achter het succes van de superhelden film: The Avengers nam Zack Snyder zijn werk toen over. Zack Snyder en Joss Whedon hebben helaas wel een verschillende kijk op de superhelden film, want Snyder is meer van het toevoegen van een duistere kant in zijn films, terwijl Whedon juist liever voor een lichter tintje kiest. Zo schakelt de film soms over van een donker verhaal naar een lichter verhaal, waardoor het soms aanvoelt alsof je ineens naar een ander soort film zit te kijken. De filmstudio Warner Bros heeft zich ook met de film bemoeit en bepaald dat de film niet langer mocht worden dan twee uur. Zo werd het originele verhaal van Zack Snyder dat ongeveer twee uur en drie kwartier duurde bewerkt tot een twee uur lange film. Zo moesten ze drie nieuwe helden, de schurk en het verdere verhaal van de film in korte tijd introduceren. Zo valt in deze film terug te zien dat ze bepaalde scenes ingekort en verder bewerkt hebben om het in een twee uur durende film te veranderen.   

De nieuwe personages in de film krijgen zo weinig achtergrond informatie met zich mee. Zo is het voor mensen die niet erg bekend zijn met personages als Aquaman en The Flash moeilijk de personages te begrijpen of echt om ze te geven. Zo is Gal Gadot haar Wonder Woman eigenlijk het enige personage waar kijkers echt een achtergrond verhaal van hebben gekregen in haar eigen film eerder dit jaar. Zo is ze degene die de groep samen houdt en je interesse als kijker behoudt. De personages waar je dan weinig informatie over krijgt, kunnen helaas wel overkomen als extra's die eigenlijk alleen voor de spierkracht in de film moeten zorgen.

Deze film heeft net zoals Batman v Superman: Dawn of Justice ook nog steeds het probleem dat er ook andere versies zijn van sommige helden zoals Batman en The Flash. Het personage van Batman is in meerdere verschillende films ook door andere acteurs gespeeld, waardoor je als fan vaak je eigen favoriete versie van Batman hebt. Van the Flash bestaat er ook een tv-serie. Zo kan het zijn als je bekend bent met deze serie dat je die Flash die door Grant Gustin gespeeld wordt, leuker vind dan Ezra Miller zijn versie uit deze film. Zo acteert iedereen van de cast de rol een beetje op zijn eigen manier wat je als fan van de acteur of het personage net leuk moet vinden om er echt van te kunnen genieten

De effecten in de film zijn jammer genoeg ook niet altijd even goed. De personages Steppenwof en Cyborg zijn bijvoorbeeld grotendeels met CGI in de film geplaatst en helaas kun je soms terug zien dat dit zo gedaan is, waardoor de personages niet altijd geloofwaardig overkomen. Gelukkig zijn niet alle CGI effecten storend in de film.

Uiteindelijk valt er wel van deze film te genieten en dan vooral als je een DC fan bent, maar je kunt de fouten en bewerkingen wel terugzien. Hopelijk wordt de volgende Justice League film dan stukken beter nu ze weten wat ze goed en verkeerd gedaan hebben en hopelijk van de fouten wat kunnen leren.

Ik geef de film als cijfer een:

Murder on the Orient Express

Murder on the Orient Express is een nieuwe misdaad mysterie film. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijfster Agatha Christie. Dit boek is al meerdere keren verfilmt tot film of tv-serie. Deze verfilming is geregisseerd door Kenneth Branagh, die ook de hoofdrol in de film speelt.

In de film reist detective Hercule Poirot (Kenneth Branagh) mee met de Orient Express. Tijdens de reis wordt een van de andere passagiers vermoord. Poirot voelt zich nu geroepen om uit te zoeken wie van de passagiers deze moord heeft gepleegd.

Poirot bij de passagiers.

Zijn enige probleem is dat alle passagiers zich terughouden en verdacht gedragen, waardoor iedere passagier de moordenaar kan zijn geweest. Poirot moet nu onderzoek doen naar de achtergrond van elke passagier en onderzoeken of ze een band hadden met het slachtoffer.
Wanneer er later een andere passagier ook wordt aangevallen door de moordenaar leert Poirot dat hij de moordenaar nu moet zien te vinden voordat er opnieuw en moord wordt gepleegd.

Deze film is goed en interessant opgebouwd en in elkaar gezet. Wanneer de film eenmaal plaats vindt in de trein en de moord is gepleegd, probeer je als kijker zelf ook te onderzoeken wie de moord gepleegd heeft. Zo weet de film goed je interesse te trekken, maar doordat je net te weinig informatie krijgt over de vele verschillende passagiers kun je moeilijk raden wie nou echt de moordenaar is. Als ze op het eind dan onthullen wie de moordenaar is, kan dit ook wat flauw overkomen bij je als kijker. Als ze iets meer achtergrond informatie hadden gegeven over de passagiers en de onthulling wat beter hadden geschreven en uitgewerkt dan zou het verhaal wat beter geweest zijn.

Ze hebben de film wel zo in elkaar gezet dat het realistisch overkomt als een oude moord mysterie film. Dit komt door de filmset, de manier waarop de film gefilmd is en de kleding van de cast. Zo is de film vooral leuk voor mensen die houden van oude moord mysterie films, waar je zelf de moordenaar probeert te ontmaskeren.

De cast van de film bestaat ook uit vele bekende acteur en actrices van oudere sterren als Judi Dench en Johnny Depp tot aan nieuwere zoals Daisy Ridley en Josh Gad. Het is leuk om al deze sterren samen in een film te zien, maar doordat ze allemaal acteren op een terughoudende mysterieuze manier leer je als kijker weinig over hun achtergronden. Zo ga je ze eerder verdenken als de dader dan dat je echt om ze geeft. Het enige personage die een beetje een achtergrond verhaal krijgt, is het personage van Kenneth Branagh.

Ik geef de film als cijfer een:

Flatliners

Flatliners is een remake van de gelijknamige film uit 1990. Deze remake is geregisseerd door Niels Arden-Oplev, de regisseur van The Girl with the Dragon Tattoo en Dead Man Down.

De film gaat over een medische studente genaamd Courtney (Ellen Page), die na een traumatische ervaring uit haar verleden geobsedeerd is met de vraag wat er na de dood gebeurd. Hierom vraagt ze aan haar medestudenten als ze nadat ze zelf haar eigen hart heeft gestopt haar weer terug tot leven willen brengen met behulp van verschillende medische apparaten. 

De medestudenten proberen Courtney
terug tot leven te brengen.

Haar medestudenten gaan uiteindelijk akkoord met haar bizarre plannen. Ze leren wanneer ze haar weer terug tot leven hebben gebracht dat ze ineens allemaal bijzonder dingen kan doen. Zo is ze bijvoorbeeld stukken slimmer geworden. Met deze positieve kijk op het experiment willen de andere studenten ook deze ervaring ondergaan. Iedereen die het experiment is ondergaan, kan bepaalde dingen nu stukken beter doen. Ze leren wel dat er ook een negatieve kant aan het verhaal zit. Iedereen die het experiment is ondergaan wordt namelijk getraumatiseerd door persoonlijke duistere gebeurtenissen uit hun verleden. De studenten moeten nu zien te ontdekken hoe ze van deze trauma's af kunnen komen, voordat dit het kun leven kost.

Dit is weer een onnodige en slecht remake. De originele Flatliners is ook niet zo'n beste horror film, maar heeft wel een interessant verhaal met de vraag wat er na de dood gebeurt. Hetzelfde gebeurt ook in deze film, maar hier krijg je haast geen achtergrondverhalen van de personages in de film. Zo geef je als kijker weinig om de personages. De enige rede om wel iets om de personages te geven, is wanneer die wordt gespeeld door iemand waar je fan van bent. Zo weet de film toch kijkers te trekken door bijvoorbeeld het casten van Nina Dobrev die in de tv-serie The Vampire Diaries heeft gespeeld. Fans van de serie of actrice gaan hierdoor alleen naar de film om haar te zien.

De film verandert ook snel van een interessant verhaal met wat er na de dood gebeurt in een cliché horrorfilm waar de personages worden lastig gevallen met hun verleden. Als kijker krijg je dan een simpele jump scare te zien met de dingen waarvan ze een trauma hebben over gehouden. Dit wordt na de zoveelste jump scare al snel flauw en geeft de film zo een zwak en oninteressant verhaal.

Ellen Page levert het beste acteerwerk in de film. Van haar personage weten ze nog een beetje achtergrondverhaal weg te geven, waardoor je nog een beetje om haar personage geeft. Dat ze haar voor deze film gecast hebben, is wel leuk als je haar ook kent uit de film Inception of het spel Beyond Two Souls. In Inception bestudeerd haar personage dan ook deels hersenactiviteiten en wat er allemaal in je brein gebeurd. In Beyond Two Souls is haar personage dan verbonden met een andere ziel die aan haar vast zit, waarvan ze dan ook onderzoek doet naar de achtergrond van deze ziel. De meeste anderen van de cast leveren goed werk, maar doordat ze geen echter achtergrondverhalen krijgen, boeien ze je niet als kijker. Tenzij je misschien fan bent van een van de castleden. Kiefer Sutherland speelt ook in deze film, maar hij speelde ook een rol in de originele Flatliners film. Mensen dachten hierdoor dat deze film een mogelijk vervolg kon zijn, maar dat is het niet. Hij speelt in beide films gewoon een andere rol.

Uiteindelijk kan deze film leuk zijn voor mensen die nieuwe zijn met horrorfilms, jongere tieners rond de zestien of anders gewoon voor mensen die fan van een van de castleden zijn. Voor andere mensen is dit een voorspelbare horrorfilm zonder echte interessante personages.

Ik geef de film als cijfer een:

Daddy's Home Two

Daddy's Home Two is een nieuwe kerstkomedie en het vervolg op de film Daddy's Home van 2015. Dit tweede deel is net zoals het eerste deel weer geregisseerd, geproduceerd en deels geschreven door Sean Anders.

In dit vervolg bereiden vader Dusty (Mark Wahlberg) en stiefvader Brad (Will Ferrell) zich weer voor op de kerstviering met de familie. Ondanks dat de twee het nu goed met elkaar kunnen vinden, zijn ze niet voorbereidt op de kerstverrassing van deze kerstviering.

Dusty en Brad wachten hun vaders op.

Hun vaders hebben zich namelijk aangemeld om kerst samen met hun en hun familie te vieren. Voor Dusty is dit een probleem, want hij heeft zijn vader Kurt (Mel Gibson) al een tijd niet meer gezien of gesproken en de twee hebben daardoor geen goede band met elkaar. Hierdoor vreest Dusty dat zijn vader de kerstviering kan gaan verpesten.
Brad en zijn vader Don (John Lithgow) hebben gelukkig wel een goede band samen, maar Brad krijgt wel door dat zijn vader iets voor hem achterhoudt. Zo ontstaat er steeds meer spanning tussen de vaders en hun zoons en zo ook bij de rest van de familie. Zo dreigt de kerstviering in het water te vallen dankzij de oude familieruzies en geheimen.

Dusty en Brad met hun vaders. 

Deze kerstkomedie is helaas niet de beste kerstkomedie, omdat het niet echt aanvoelt als een kerstfilm. Dit komt omdat de personages in de film niet vriendelijk en feestelijk met elkaar omgaan, maar eerder geheimzinnig, terughouden of chagrijnig. De komedie in de film is ook niet sterk. Dit komt omdat de personages van Mark Wahberg en Will Ferrell weer eenzelfde soort komedie brengen als ze in het eerste deel deden. Zo kan de komedie wat herhaaldelijk aanvoelen. De beste komedie komt van Mel Gibson en John Lithgow, maar dan moet je wel houden van het soort komedie dat ze in de film brengen. John Lithgow brengt cartoonachtige komedie en Mel Gibson brengt de komedie als een chagrijnige oude man. Als je niet van een van deze of beide soorten komedie houdt dan valt er weinig voor je te lachen. 

Een ander probleem van deze film is dat er te veel personages in zitten, waardoor het verhaal lastig te volgen wordt. Er zitten namelijk vijf vader, twee moeder en vier kinderen in de film, die elk een eigen stukje verhaal in de film brengen. Zo voelt de film erg vol aan en lijkt het alsof hij langer duurt dan hij eigenlijk is.

Het acteerwerk in de film is goed maar verder niet bijzonder. Wel hebben ze de nieuwe rollen in de film goed gecast, want Mel Gibson en John Lithgow komen namelijk geloofwaardig over als de vaders van Mark Wahlberg en Will Ferrell.  

Ik geef de film als cijfer een: 

The Snowman

The Snowman is een nieuwe misdaad thriller geregisseerd door Thomas Alfredson, de regisseur van de films: Let the Right One In en Tinker Tailor Soldier Spy. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Noorse schrijver Jo Nesbø.

De film speelt zich af in Noorwegen waar de alcoholistische detective Harry Hole (Michael Fassbender) onderzoek doet naar de verdwijning van een vrouw. Het enige bijzondere op de locatie waar de vrouw voor het laatst gezien is, is een sneeuwpop waarvan de maker onbekend is.

Harry Hole kijkt naar een sneeuwpop

Wanneer er nog een vrouw verdwijnt en er weer een sneeuwpop staat op de locatie waar deze vrouw voor het laatst is gezien, krijgt Harry door dat de kidnapper de sneeuwpoppen achter laat. Met de hulp van zijn nieuwe collega Katrine Bratt (Rebecca Ferguson) leert Harry dat deze verdwijningen het werk zijn van de sneeuwpop moordenaar, die zo'n tien jaar terug ook vrouwen vermoorde en een sneeuwpop achter liet.
Harry en Katrine moeten nu de geschiedenis van bepaalde Noorse steden achtergaan om meer informatie over de sneeuwpop moordenaar in te winnen en zo uiteindelijk hopelijk te kunnen identificeren wie achter deze moorden zit. Ze moeten dit doen voordat de moordenaar nieuwe slachtoffers weet te maken.

Een slachtoffer van de sneeuwpop moordenaar. 

Dit is een film die al wat problemen had tijdens het filmen, want volgens regisseur Tomas Alfredson kreeg hij niet genoeg tijd om de film compleet af te maken, waardoor hij niet het gehele boek goed kon verfilmen. Dit valt terug te zien in de film aan de gehaaste manier waarop scenes gefilmd zijn en hoe ze naast elkaar zijn bewerkt. In de film springen ze namelijk vaak van korte scene naar korte scenes, waardoor de film al snel onduidelijk overkomt bij je als kijker. Een ander probleem is dat je als kijker geen tot weinig achtergrond informatie van de personages in de film krijgt, waardoor je weinig om de personages geeft en niet altijd begrijpt waarom ze bepaalde dingen doen. Door als deze minpunten komt de film ondanks de gehaaste scenes al snel langdradig over.

De manier waarop de moorden worden gepleegd door de sneeuwman moordenaar komen onduidelijk en ongeloofwaardig over. Hij zoekt namelijk zijn slachtoffers en maakt voor of na de moord een sneeuwpop, of maakt een sneeuwpop van of met hun lichaamsdelen. Zo komt de film juist eerder vaag of komisch over in plaats van eng. De rede waarom de moordenaar deze sneeuwpopen maakt, wordt verder ook niet echt in de film uitgelegd, waardoor een van de grote vragen van de film eigenlijk helemaal niet beantwoord wordt. Zo laat de film je als kijker eigenlijk in de kou staan. 

Dat de film niet helemaal af is gemaakt, kun je ook terug zien aan de cast van de film. Ze moeten het namelijk met een rommelig onvolledig script zien te doen. Zo komt het acteerwerk juist zwak over in de film en door het gemis van achtergrond informatie van de personages boeit er eigenlijk geen van de personages je als kijker. Zo kun je als kijker haast alleen maar hopen dat de film snel is afgelopen.

Ik geef de film als cijfer een:

The Foreigner

The Foreigner is een nieuwe actie spionagethriller geregisseerd door Martin Campbell, de regisseur van: Casino Royale, GolenEye en The Mask of Zorro.

In de film komt de dochter van Quan Ngoc Minh (Jackie Chan), een simpele eigenaar van een Chinees restaurant om bij een terroristische aanslag.De politie kan zelf weinig beginnen, maar Quan neemt hier geen genoegen mee en wil meer informatie inwinnen over de aanslag en de daders die verantwoordelijk zijn voor de dood van zijn dochter.

Quan ondervraagt Liam.

Quan gaat zo naar de Britse overheid om naar details te vragen over de aanslag. Bij de Britse overheid heeft Liam Hennessy (Pierce Brosnan) de leiding over de groep die onderzoek naar de aanslag doet, maar hij wil liever geen informatie weggeven aan Quan. Quan besluit zo zelf de informatie in te winnen van de overheid zodat hij eigenhandig wraak kan nemen voor zijn dochters dood. In de tijd dat Quan zijn eigen plannen maakt en acties ondergaat, probeert de overheid ook meer informatie te bemachtigen en wat tegen de terroristen te doen. Het enige probleem is dat Quan ze tegenwerkt, waardoor de overheid hem ook als een probleem begint te zien die ze voor moeten blijven of anders tijdelijk uit moeten zien te schakelen. 

Dit is een interessante spionagethriller, die helaas wel verkeerd wordt gepromoot. Door de trailers lijkt de film namelijk alsof de film vooral gaat over Jack Chan zijn personage en zijn missie om wraak te nemen, terwijl de film eigenlijk meer gaat over Pierce Brosnan zijn personage die samen met de rest van de Britse overheid informatie over de terroristische aanslag proberen in te winnen. Zo komt het verhaal van Jack Chan zijn personage meer op de achtergrond te staan in de film. Zo voelt de film ook aan alsof er twee verschillende verhalen worden verteld, waardoor je als kijker goed moet blijven opletten om beide verhalen en zo de gehele film goed te kunnen blijven volgen.Ze hadden zo uiteindelijk beter kunnen kiezen om de film te focussen op een van de twee verhalen en de andere gewoon uit de film te houden.

De film is zo uiteindelijk meer een politieke thriller dan een spionage actie film. Er wordt bijvoorbeeld meer in de film gepraat dan echt gevochten. Gelukkig zijn de gesprekken in de film best interessant waar de Britse overheid de daders van de terroristisch aanslag probeert op te sporen. Als dit als kijker je interesse trekt dan probeer je zelf ook mee te kijken en te onderzoeken wie de dader nou is geweest en waarom deze aanslag is gepleegd. Naast dit onderzoek krijg je soms wel een actie scenes met Jackie Chan te zien, wat vermakelijke, maar ook afleidend kan overkomen.

Het acteerwerk in de film is goed. Vooral Pierce Brosnan levert weer sterk acteerwerk in een hoofdrol, dit heeft hij echt voor het laatst gedaan in de film November Man, maar helaas was dat een mindere film voor hem. Het is ook leuk om Jackie Chan weer eens terug te zien in een serieuze bijrol. Ze proberen zijn personage wel een achtergrond verhaal te geven, maar dit wordt helaas vaak gehaast in de film waardoor je als kijker weinig om zijn personage geeft. Hij weet wel leuk actie werk te leveren in de vechtscènes, maar in deze film komt hij wel meer over als een oudere wijze krijger.

Ik geef de film als cijfer een: