Stronger

Stronger is een nieuwe dramafilm geregisseerd door David Gordon Green, de regisseur van Pineapple Express en All the Real Girls. De film is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van Jeff Bauman.

In de film probeert Jeff Bauman (Jake Gyllenhaal) zijn ex Erin Hurley (Tatiana Maslany) terug te winnen. Dit wil hij doen door haar aan te moedigen bij de finish van de Boston Marathon van 2013. Tijdens de marathon wordt Jeff het slachtoffer van een bomaanslag. Zo verliest Jeff beide onderbenen. Wanneer hij weer bij kennis is, kan hij helpen bij het politieonderzoek. Jeff weet namelijk een van de daders te identificeren. Zo wordt Jeff gezien als een nationale held.

Jeff Bauman

Jeff moet nu beginnen met zijn revalidatieproces. Dit wordt een fysische en emotionele strijd voor hem, Erin en de rest van zijn familie. In deze revalidatietijd wordt Jeff zijn relatie met Erin en zijn familie echt op de proef gesteld.

Deze film is een goede verfilming die emotioneel en realistisch laat zien hoe het leven van een bomaanslag slachtoffer eruit ziet en door wat voor veranderingen zo'n persoon gaat. Ook laat de film zien hoe het leven verandert voor de familie, vrienden en partner van het slachtoffer. Jeff Bauman verandert van een onafhankelijke onbekende in een beroemdheid, die ineens veel hulp nodig heeft. De film laat goed zien hoe dit de relaties tussen Jeff en de andere verandert. Zo krijgt hij weer een relatie met zijn ex, omdat ze zich schuldig voelt dat hij door haar bij de marathon aanwezig was. Zijn moeder ziet hem weer als een kleine jonge die overal hulp mee nodig heeft. Familieleden helpen hem ook, maar sommige proberen zelf een graantje mee te pikken van Jeff zijn beroemdheid.  Zo laat de film zien hoe belangrijk het is om een goede band en relatie met bepaalde mensen te hebben, want je kunt niet iedereen vertrouwen.

War ook helpt met het realistische overbrengen van het verhaal is de manier waarop het gefilmd is. In het begin worden de been stompen wazig in de film gebracht en daarna al in verband.

Later in de film krijg je de been stompen wel echt te zien. Dit ziet er geloofwaardig uit en je kunt niet terugzien dat ze de onderbenen met effecten hebben weggewerkt via een computer.

Wat het meest heeft geholpen met het geloofwaardig overbrengen van het verhaal en de handicap van Jeff Bauman is het acteerwerk van Jake Gyllenhaal. Hij is echt een goede acteur die zichzelf steeds weer weet aan te passen voor de rollen die hij speelt. In deze film brengt hij goed de wanhoop over van iemand die van een onafhankelijke man verandert in iemand die zonder hulp weinig zelf kan beginnen. Hij brengt echt de emoties geloofwaardig over. Tatiana Maslany speelt ook goed de rol van zijn vriendin, die van een ex verandert in iemand die weer veel voor hem gaat betekenen. Miranda Richardson speelt Jeff zijn moeder in de film, ze speelt het meest geloofwaardige familie lid in de film, want sommige acteurs die de andere familieleden spelen kunnen wat ongeloofwaardig overkomen door bepaalden dingen die ze doen of woorden die ze zeggen. Zo verliest de film wel een beetje zijn geloofwaardigheid, maar gelukkig zitten deze personages niet te lang in de film.

Ik geef de film als cijfer een: 

Detroit

Detroit is een nieuwe historische misdaaddrama geregisseerd door Kathryn Bigelow, de regisseur van The Hurt Locker en Zero Dark Thirty.

DE film speelt zich af in de zomer van 1967 in de stad Detroit. Tijdens deze zomer was er één van de meest dodelojke volksopstanden in de geschiedenis. De film focust zich op de gebeurtenissen in het Algiers Motel. Hier denken agenten pistoolschoten gehoord te hebben en vinden drie Afro-Amerikaanse burgers met twee blanke meisjes.

Agent Krauss ondervraagt een 'verdachte'

Ondanks dat de mannen geen pistolen hebben, worden ze door de racistische agent Krauss (Will Poulter) gemarteld tot ze bekennen. Dit leidt uiteindelijk tot de dood van de mannen.
Wanneer de beveiliger Melvin Dismukes (John Boyega) betrokken raakt bij dit incident, wordt hij door de blanken aangewezen tot de moordenaar. Als Afro-Amerikaanse man staat Melvin machteloos tegenover de blanken meerderheid. Toch probeert hij zijn onschuld te bewijzen.

Met deze film brengt Kathryn Bigelow weer een spannende film, waar ze laat zien hoe verkeerd de mensheid vroeger was. Ondanks dat racisme niet meer zo extreem is als het toen was, blijft racisme nog steeds een issue in de wereld. Ze speelt zo ook in op de actualiteit, want op sommige locaties worden Afro-Amerikanen nog steeds doodgeschoten alleen om hun huidskleur.
Het thriller aspect van de film slaat ook goed aan, want als kijker voelt je ook de machteloosheid net als de Afro-Amerikaanse personages tegenover de blanken. Het is dan wel heftig om te zien wat de blanken allemaal konden doen zonder dat ze hier problemen meer kregen.

Ondanks het goede verhaal van de film, is de film wel wat te lang. Dit komt doordat ze je als kijker willen laten weten dat in geheel Detroit chaos was tussen de verschillende rassen, maar uiteindelijk focust de film zich dan op de gebeurtenissen in het Algiers Motel. Als ze de film alleen liet zien wat er gebeurde in het Motel was de film korter en zo beter geweest. Als kijker weet je toch wel dat het in de rest van Detroit een chaos was tijdens de gebeurtenissen van de film.

Het acteerwerk in de film is erg goed. Will Puolter heeft in de Maze Runner en Narnia al laten zien goed goed hij kan acteren, maar in deze film laat hij weer zien dat hij ook oudere rollen kan spelen. In deze film komt hij echt over als een enge man, die geen respect heeft voor mensen met een ander huidskleur. John Boyega zet ook weer goed acteerwerk neer. Sinds zijn rol in Star Wars: Episode VII - The Force Awakens is hij echt doorgebroken in Hollywood.

Ik geef de film als cijfer een:

 

Cult of Chucky

Cult of Chucky is de nieuwste film uit de Child's Play serie. De film is geregisseerd en geschreven door Don Mancini, de regisseur van Curse of Chucky en Seed of Chucky.

In de film bevindt Nica (Fiona Dourif) zich in een psychische inrichting, want ze heeft de schuld gekregen voor alle moorden uit de vorige Chucky film. Niemand wil haar verhaal over een levende moordende speelgoedpop geloven.

Nica in de pschische inrichting. 

Zonder dat Nica het weet leeft de geest van Charles Lee Ray nog steeds voor in een Chucky pop ( stemn van Brad Dourif). Chucky zint op wraak na zijn laatste ontmoeting met Nica. Zo doodt hij andere patiënten van de inrichting, maar laat alle sporen terug wijzen naar Nica. Zo wordt Nice steeds meer voor gestoord en gevaarlijk verklaard. Nica moet nu zien te bewijzen dat Chucky achter alle moorden zit.

Chucky bedreigt een andere patiënt. 

Met deze film hebben ze weer een standaard Chcuky film gemaakt van een anderhalf uur. De film kan voor mensen die bekend zijn met de andere Chucky films als bekend voorkomen. Ze voegen wel extra nieuwe dingen toe aan deze film, maar deze dingen maken de film helaas alleen onnodig te groot. Echte Chcuky fans kunnen wel van deze film genieten, maar als je niet zo'n grote fan bent, kun je beter een van de eerste drie Child's Play films kijken of gewoon een andere film.

Het acteerwerk is ook niet zo bijzonder, De cast bestaat dan ook uit een cast van mindere bekende acteurs of acteurs die meer in tv-series spelen.

Het einde van de film is wel wat te ver gezocht, waardoor dezxe gebeurtenissen eigenlijk de gehele Child's Play serie verpesten.

Ik geef de film als cijfer een:

Kingsman: The Golden Circle

Kingsman: The Golden Circle is het vervolg op de eerste Kingsman film: Kingsman: The Secret Service uit 2014. Deze nieuwe film is net zoals het eerste deel geregisseerd door Matthew Vaughn, die verder bekend is als regisseur van: Kick-Ass en X-men: First Class.

In de film werkt Eggsy (Taron Egerton) nog steeds bij de Kingsman als spion. Wanneer het hoofdkwartier van de Kingsman wordt opgeblazen door een kwaadaardige organisatie genaamd: The Golden Circle. Moeten de Kingsman de hulp inschakelen van hun Amerikaanse neven: The Statesman.

Agenten van de Kingsman en de Statesman.

Terwijl de Kingsman de situatie uitleggen aan de Statesman is the Golden Circle onder leiding van Poppy Adams (Julianne Moore) bezig met het verspreiden van een virus dat bij een bepaalde mensen groep dodelijke schade kan aanrichten. De Kingsman en de Statesman moeten nu leren om samen te werken en elkaar te vertrouwen zodat ze The Golden Circle kunnen stoppen en de wereld opnieuw kunnen redden.

Dit is weer net zo'n films als de eerste Kingsman. Een overdreven parodie van de oude James Bond films.  Het bijzondere aan deze film is dat Matthew Vaughn terug is als de regisseur, want meestal regisseert Matthew Vaughn, maar een film uit een bepaalde filmserie en laat de vervolgen dan over aan andere regisseurs. Dat hij een keer terug keert, is leuk en ook goed voor de film. De film blijft zo in eenzelfde en bekende stijl terugkomen. Matthew Vaughn maakt goed gebruik van dit vervolg om het filmuniversum van de Kingsman films uit te breiden, door nieuwe dingen toe te voegen. Dat doet hij in deze film met de introductie van de Amerikaanse neven van de Kingsman: the Statesman. De States man zijn een soort gelijke spionnengroep, maar dan meer met een Amerikaanse cultuur. Dit kun je goed terug zien op de manieren waarop de twee verschillende groepen te werk gaan en aan hun verschillende gadgets. De kingsman gebruiken bijvoorbeeld een paraplu terwijl de Statesman dan een lasso gebruiken.

Matthew Vaughn is ook wel een regisseur die voor verassingen in zijn film zorgt. Zo komen er personages uit de eerste Kingsman film terug met een goede uitleg en rede. Matthew Vaughn is ook niet bang om bekende personages weer weg te spelen door ze in de film dood te laten gaan. Dit kan soms wel irritant zijn wanneer hij ervoor kiest om een leuk personage zo uit de film te halen. 
Ook zorgt Matthew Vaughn voor leuke cameo's in zijn films. De cameo in deze film zorgt wel voor extra leuke en komische momenten.

Met deze film wordt er helaas wel wat teveel nieuws geïntroduceerd, waardoor je de film niet altijd even goed kunt volgen. Zo heeft de schurk Julianna Moore een minder duidelijke reden voor haar plan vergeleken met het plan dat het personage van Samuel L. Jackson had in de eerste Kingsman film. Deze onduidelijkheid kan je wel even uit de film halen.

Matthew Vaughn brengt de film wel mooi in beeld. In de eerste Kingsman film heeft hij een actie scene op een bijzonder manier gefilmd. Eenmalig een actie scene op zo'n manier filmen is niet erg, maar in dit vervolg heeft hij meerdere acties scenes op deze manier gefilmd. Zo kan de actie soms wat onduidelijk overkomen. 

Het acteerwerk in de film is ook goed. Taron Egerton is echt doorgebroken met zijn rol in de eerste Kingsman film en dat valt terug te zien in deze film. Zijn acteerwerk is echt beter geworden. De rest van de terugkerende cast levert ook weer goed werk. Matthew Vaughn geeft met deze film ook de kans aan ander acteurs om een rol in deze film te spelen, omdat ze al een tijdje niet zoveel of zulke goede films hebben gehad. Dit doet hij bijvoorbeeld met Jeff Bridges en Halle Berry.

Uiteindelijk is dit weer zo'n overdreven actie film als het eerste deel alleen komt deze film wat groter over met misschien wat teveel extra informatie, maar er valt gelukkig gewoon nog van te genieten.

Ik geef de film als cijfer een:

Victoria & Abdul

Victoria & Abdul is een nieuwe drama film geregisseerd door Stephen Frears, de regisseur van High Fidelity en The Queen. De film is gebaseerd op het boek Victoria & Abdul: The True Story of the Queen's Closest Confidant.

De film gaat over koningin Victoria (Judi Dench). De koningin en haar land vieren haar Gouden Jubileum. Abdul Karim (Ali Fazal) reist vanuit zijn thuisland India helemaal af naar Engeland. Hier wordt Abdul ingeschakeld als werknemer tijdens de viering.  Zowel koningin Victoria en Abdul bevinden zich onder de strenge regels van het koninkrijk, waardoor ze geen contact met elkaar mogen maken.

Abdul serveert Victoria

Wanneer Abdul toch oogcontact maakt met de koningin en ze terug kijkt, is dit het begin van hun vriendschap. De mensen achter de koningin adviseren om het contact met Abdul te verbreken, omdat dit een verkeerde invloed kan hebben op haar status als koningin. Victoria gaat in tegen dit advies en probeert zoveel mogelijk van Abdul te leren over de wereld. Zo leert Victoria dat ze eigenlijk best weinig weet over de echte wereld en de hoeveelheid problemen die de er in de wereld zijn.
Zo besluit Victoria meer tijd met Abdul door te brengen, zodat hij haar kan leren over de echte wereld.

Victoria en Abdul.

Dit is een interessante film die deels is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In deze film laten ze goed zien hoe streng en moeilijk het leven van een royaal iemand kan zijn. Het is leuk om te zien hoe iemand van al die lasten af probeert te komen, zodat die wat vrijer kan leven. Ook laat deze film zien hoe het er aan toe kan gaan wanneer twee verschillende mensen van verschillende culturen elkaar ontmoeten. Zo bevat de film ook interessante uitleg over de cultuur van India.

Ondanks dat deze film als een drama film wordt verkocht, bevat de film ook genoeg komedie elementen. Sommige van deze komedie elementen zijn wat meer verborgen in de film, zodat je er als kijker eerst wat moet bij nadenken om de grap te snappen.

Het acteerwerk in de film is ook goed. Judi Dench heeft al eens eerder de rol van koningin Victoria gespeeld, maar in deze film speelt ze de rol op een wat minder serieuze manier vanaf het moment dat ze in contact komt met Abdul. Ze zou met deze rol best wat filmprijzen kunnen winnen. Judi Dench en Ali Fazal spelen de rollen in deze film leuk en geloofwaardig samen. Ze laten mooi zien dat je eigenlijk met iedereen bevriend kan raken ondanks de verschillen die er zijn.

Ik geef deze film als cijfer een:

Mother!

Mother! is een nieuwe thriller geregisseerd, geschreven en geproduceerd door Darren Aronofsky, de regisseur van films zoals: Requim for a Dream, Black Swam en Noah.

De film gaat een jonge vrouw (Jennifer Lawrence), die een relatie heeft met een oudere man (Javier Bardem). Samen hebben ze net een nieuw huis genomen dat in een afgelegen gebied staat. De vrouw probeert het huis te veranderen in een paradijs voor haar en haar man.

De man en vrouw.

Terwijl ze hier mee bezig is, probeert haar man van zijn schrijversblok af te komen.
Als er dan aan de deur geklokt wordt door een onbekende man (Ed Harris) laat de man hem binnen zonder overleg met zijn vrouw. Hij laat de onbekende man zelfs overnachten in hun huis. Wanneer later de vrouw (Michelle Pfeiffer) van deze onbekende man ook het huis bezoekt mag zij ook blijven. De gasten blijken grote fans te zijn van een boek van de man. Daarom mogen ze steeds langer blijven. Tijdens hun verblijf gaan ze zich steeds meer met het huishouden bemoeien en behandelen ze het huis alsof het hun eigen huis is. Als naarmate van tijd steeds meer mensen het huis bezoeken en ook blijven rond hangen, neemt de ellende steeds meer toe.

De man en vrouw met onbekende gasten.

Dit is een erg bijzonder film van Darren Aronofsky. Hij is bekend met het maken van zulke films waar je echt bij moet blijven opletten en nadenken om het verhaal goed te kunnen volgen. Als je liever naar de bioscoop gaat om een film te bekijken zonder dat je echt moet blijven opletten om het verhaal te kunnen volgen, kun je beter naar een andere film gaan. Bij deze film moet je soms zelf ook dingen in zien te vullen, want de personages in de film hebben bijvoorbeeld geen naam. 

De film maakt ook veel gebruik van metaforen. Bepaalde dingen zoals alle personages in de film staan namelijk ergens symbool voor. Je krijgt alleen nooit duidelijk de uitleg waar ze precies symbool voor staan, waardoor je dit zelf moet zien te ontdekken. Ondanks de onduidelijkheid krijg je in het begin van de film wel de tijd om zelf dingen in te vullen of te achterhalen, maar als naarmate het tempo van de film toeneemt en er steeds meer personages bij komen, wordt de film ineens erg onduidelijk. Zo kun je gedurende de film ineens je interesse verliezen. Darren Aronofsky had wat meer duidelijk moeten toevoegen aan de film, om het begrijpelijker over te brengen. 

De trailers laten het ook lijken alsof je een horrorfilm te zien gaat krijgen, maar deze film is niet echt een horrorfilm. Het is eerder een psychologische thriller, die probeert te laten zien wat de mensheid allemaal verkeerd doet met de aarde. Ondanks dat deze film niet echt een horrorfilm is, bevat de film wel gruwelijke en heftige beelden waar je niet echt met plezier naar kunt kijken. Darren Aronofsky brengt deze dingen ook zo centraal in beeld dat je eigenlijk alleen door je ogen van het bioscoopscherm te halen deze beelden kunt mijden. Verder vult hij de film ook veel met duistere komedie elementen. Zo is deze film niet voor iedereen geschikt. 

Het acteerwerk van Jennifer Lawrence en Javier Bardem is goed in de film, maar omdat je weinig uitleg krijgt over hun personages kan het soms moeilijk zijn om ze echt duidelijk te kunnen volgen en begrijpen. Van de rest van de cast krijg je zelf nog minder informatie, dus met je soms zelf ontrafelen wat hun rol in de film is en waar ze symbool voor staan. 

Ik geef de film als cijfer een: 

Wind River

Wind River is een nieuwe misdaad mysterie geregisseerd en geschreven door Taylor Sheridan. Dit is Taylor Sheridan zijn eerste echte geregisseerde film, verder is hij meer bekend als de schrijver van de filmscripts van de films: Hell of High Water en Sicario.

De film gaat over de wildjager Cory Lambert (Jeremy Renner). Hij wordt door lokale boeren ingehuurd om hun vee te beschermen tegen gevaarlijke wilde dieren. Als hij tijdens zijn jacht een lijk vindt, meldt hij dit meteen bij de politie.

Cory en Jane.

De lokale politie kan zelf weinig kan doen, omdat de plaats delict zich in een wetteloze indianenreservaat bevindt. Daarom schakelen ze de FBI in en zo wordt de meest lokale FBI-agent Jane Banner (Elizabeth Olsen) naar de plaats delict gestuurd om verder onderzoek te doen. Jane ontdekt dat het lichaam van het slachtoffer misbruikt en mishandeld is. Om extra hulp van de FBI te krijgen moet dit ook door de lijkschouwer worden vermeld, maar de lijkschouwer kan niet meer doen dan vaststellen dat het slachtoffer is doodgevroren. Jane moet nu samen met de hulp van Cory achterhalen wie de dader is en met genoeg bewijs komen zodat ze de dader ook echt kunnen arresteren.

Dit is een interessante misdaad mysterie, omdat Taylor Sheridan het weer op een goede manier heeft geschreven en het dit keer ook goed en mooi in beeld gebracht heeft. Als je na een moeizame opbouw eenmaal als kijker in het verhaal van de film zit, is het leuk om zelf er ook achter zien te komen wie de dader van het misdrijf is en waarom en wat er nou allemaal precies is gebeurd.
Taylor Sheridan heeft ook voor een goede locatie gekozen voor zijn verhaal, want met het koude klimaat verdwijnen de sporen en aanwijzingen dankzij de hoeveelheid sneeuw en ijs al snel in de natuur. Zo wordt de natuur ook een tegenstander voor de personages.

Het acteerwerk is ook goed in de film. Jeremy Renner en Elizabeth Olsen hebben al in de Marvel films laten zien dat ze goed samen kunnen acteren, maar het is ook leuk om ze een keer samen te zien in een meer realistische film. De rest van de cast levert ook goed werk, maar hebben verder niet zulke grote rollen in de film.

Ik geef de film als cijfer een:

It

It is een remake van de gelijknamige tv miniserie uit 1990. Beide zijn gebaseerd op het boek van schrijver Stephen King. De film is geregisseerd door Andy Muschietti, de regisseur van de film Mama van 2013.

De film speelt zich af in de Amerikaanse stad Derry, Maine, waar om de 27 jaar er steeds lokale kinderen op mysterieuze wijze blijven verdwijnen. Wanneer Georgie Denbrought (Jackson Robert Scott) verdwijnt, probeert zijn broer Bill (Jaeden Lieberher) hem te vinden.

The losers club.

Bill en zijn vrienden zijn de buitenbeetjes van de stad en noemen zich daarom: The Losers Club. Samen weten ze elkaar overal doorheen te helpen. Wanneer ze steeds geconfronteerd worden met hun eigen grootse angsten, komen ze in contact met Pennywise the dancing clown (Bill Skarsgård).

Pennywise the dancing clown.

De kinderen leren dat Pennywise een gedaante is dat de vorm aanneemt van wat ze vrezen en zich voedt met hun angsten. De vriendengroep moet nu gezamenlijk een manier zien te vinden om uit de handen van Pennywise te blijven zodat hij zich niet kan voeden met hun angsten.




Dit is en goede remake van een van Stephen King zijn engste boeken, maar als je bekende bent met de miniserie kan deze film wat tegenvallen en dan vooral als je ook echt fan bent van de miniserie. In deze film concentreren ze het verhaal alleen rond de kinderen, want het verhaal van de volwassen versies van de kinderen komt pas later in een eigen film. Zo hebben ze meer tijd om de personages van de kinderen op te bouwen en de groei van de vriendschap te ontwikkelen. Voor fans van de miniseries kan dit wel minder overkomen als in de miniserie, maar dit is gelukkig niet al te storend. De jonge acteurs die de rollen van de kinderen spelen leveren namelijk goed en realistisch acteerwerk. De ene levert wel wat beter acteerwerk dan de ander, maar dit komt omdat ze niet allemaal evenveel tijd krijgen om hun personages in de film. Het beste acteerwerk van de jonge acteurs komt van: Jaeden Lieberher, Sophia Lillis en Finn Wolfhard.

De grootste vraag bij de meeste mensen en dan vooral de fans van de miniserie is hoe Bill Skarsgård de rol van Pennywise zou gaan spelen. Bill Skarsgård had namelijk grote schoenen te vullen, want Tim Curry die de rol van Pennywise in de miniserie speelde heeft de rol op een goede, bekende en eigen manier neergezet. Met deze rol heeft Tim Curry ervoor gezorgd dat vele mensen een clown fobie kregen of zich wat ongemakkelijke voelen in de buurt van een clown. Beide acteurs zetten de rol goed op een enge manier neer, maar Tim Curry wist wat extra sadistische humor aan de rol toe te voegen en dat mist wel bij de versie van Bill Skarsgård. Ondanks dat Bill Skarsgård zijn versie van Pennywise wat te serieus kan overkomen, kan hij wel voor een clown fobie zorgen voor een nieuwe generatie of bij mensen die niet zo bekend zijn met de miniserie.

Met de film konden ze ook wat meer in beeld beeld brengen met behulp van CGI. Zo kunnen bepaalde momenten wel wat heftiger overkomen dan in de miniserie. Door het vele gebruik van CGI kan de film ook wat nepper overkomen, want je kunt wel zijn dat bepaalde dingen dan met CGI in de film geplaatst zijn. Bij de miniserie werd er nog niet zoveel gebruik gemaakt van CGI en brachten ze de enge dingen in beeld door gebruik te maken van poppen of mensen in kostuums. Zo komen de meeste dingen in de miniserie wel wat echter over, maar bij bepaalde dingen kun je nu ook wel terug zien dat het gewoon poppen zijn.

Ik geef de film als cijfer een:

American Made

American Made is een nieuwe actie komedie geregisseerd door Doug Liman, de regisseur van films als: Edge of Tomorrow, The Bourne Identity en The Wall. De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de piloot Barry Seal.

In de film staat Barry Seal (Tom Cruise) bekend als een van de beste piloten.

Barry Seal

Dankzij deze goede reputatie wordt hij gevraagd door de CIA-agent Monty Schafer (Domhnall Gleeson) om spullen over te vliegen naar Midden-Amerika. Met deze spullen probeert de CIA het communisme tegen te gaan dat zich vanuit Cuba probeert te verspreiden.
De lokale drugkartel hoort ook over Barry zijn bekende reputatie en vragen hem om stiekem drugs naar Amerika te kunnen smokkelen. Barry gaat uiteindelijk akkoord met deze taak wanneer hij hoort hoe goed hij hiervoor betaald zal worden. Barry moet de drugssmokkel nu wek geheim zien te houden voor zijn andere werkgever de CIA, want als die dit te weten komen, verliest Barry de bescherming die ze bieden en kan hij vervolgens jaren lang in de gevangenis eindigen zonder enige inkomen voor zijn gezin.

Dit is een interessante film over een van de grootste geheime operatie in de Amerikaanse geschiedenis. Zo is de film best leerzaam, want je leert wat over hoe vliegtuigen in elkaar zitten en werken. Ook krijg je meer te horen over de voor de meeste onbekende geschiedenis over hoe Barry Seal verschillende dingen heeft gesmokkeld voor verschillende partijen. Doordat Tom Cruise weer eens als piloot te zien is en hij drugs smokkelt, komt deze film al snel over als een komische en spannende mix tussen de film Top Gun en de Netflix serie Narcos.

Ze hebben de film mooi en geloofwaardig in beeld gebracht. Dit komt vooral omdat ze echt in de lucht en op locatie hebben gefilmd. De film is grotendeels ook gefilmd met een 80's filter zodat het ook echt aanvoelt als de jaren tachtig. Wat daar ook bij helpt zijn de filmsets en de kostuums van de cast.  

Het acteerwerk in de film is ook goed. Tom Cruise speelt de rol goed op zijn eigen manier. Zo komt het personage leuk over. Dit is een van zijn beste rollen sinds de laatste Mission Impossible film uit 2015. Hij doet al zijn stunts in deze film ook weer echt zelf. Dat helpt ook met het realistische overbrengen van de film. Domhnall Gleeson zet ook goed acteerwerk neer als een CIA-agent die Barry Seal een beetje probeert te bespelen. Tom Cruis en Domhnall Gleeson spelen goed samen in deze film.

Ik geef de film als cijfer een:

Girls Trip

Girls Trip is een nieuwe komedie geregisseerd door Malcolm D. Lee, de regisseur van The Best Man en Undercover Brother.

De film gaat over Ryan Pierce (Regina Hall), ze is een succesvolle schrijfster. Met haar schrijfwerk heeft ze een eigen merk gecreëerd wat voor vele een levensstijl s geworden. Door haar populariteit wordt ze uitgenodigd om een presentatie te verwoorden in New Orleans. Zo komt ze met het idee om haar oude vriendinnen uit te nodigen om haar te vergezellen en om de band tussen de vriendinnengroep weer op te pakken.
Als haar vriendinnen instemmen met haar plan gaan de vier gezamenlijk naar New Orleans, waar ze veel gaan feesten, drinken en proberen zoveel mogelijk plezier te beleven om weer het gevoel van vroeger terug te krijgen toen ze in hun jongere jaren ook gezamenlijk feestte.

De vier vriendinnen.

Dit is een vermakelijke en komische film alleen de uitkomstdatum is niet zo slim gepland, want er draait al eenzelfde soort film in de bioscoop namelijk: Rough Night. Beide films hebben eenzelfde soort verhaal met wat variaties, maar lijken qua verhaal toch veel op elkaar. Hierdoor kan de film bekend over komen als je Rough Night al hebt gezien. Ondanks dat de films op elkaar lijken, durven ze met deze film qua komedie en schuine humor wel wat verder te gaan, want  Rough Night is gemaakt door een beginnen regisseur, die nog niet zo ver durfde te gaan met de humor als in deze film. Daarom kan deze film wel wat meer professioneler overkomen. De meeste humor blijft wel bedoelt voor vrouwelijke kijker, maar net zoals in Rough Night zit er ook humor in waar mannen om kunnen lachen. Soms zijn er ook wat momenten waar dan niemand echt om kan lachen, maar dat gebeurde gelukkig niet al te vaak. Er zitten ook een paar dramatische momenten in de film, die de film dan ook weer wat serieuzer maken, maar het blijft uiteindelijk meer een komedie.
De film is helaas wel wat te lang, want als ze de film ongeveer een kwartier hadden ingekort, zou je beter je interesse behouden in de film.

Wat deze film ook realistisch maakt net zoals Rough Night  deed, is de relatie tussen de vriendinnen, want ook in deze film komen ze over alsof ze echt al jaren bevriend met elkaar zijn. Zo geef je als kijker ook meer om de personages en hun onderlinge relatie.

Dat de onderlinge relaties tussen de personages zo realistisch overkomen, komt door het goede acteerwerk in de film. Het meest komische acteerwerk komt van Tiffany Haddish. Dit is best knap, want ze is best nog een onbekende actrice. Na haar succes in deze film kan ze doorgroeien tot een meer bekendere actrice.

Ik geef de film als cijfer een: